การบินไทย BY.วิทิต ลาวัณย์เสถียร ประธานมูลนิธิช่วยเหลือนักเรียนยากจน

จากข้อมูลของคนที่อยู่ในการบินไทยมาตลอดชีวิต

วิทิต ลาวัณย์เสถียร ประธานมูลนิธิช่วยเหลือนักเรียนยากจน

วันนี้จะเขียนเรื่องของการบินไทยอีกครั้งหนึ่ง และครั้งนี้ จะสามารถเขียนได้แบบชัดเจนมาก จากข้อมูลของคนที่อยู่ในการบินไทยมาตลอดชีวิต แล้วออกมาเขียนเอง ผมทำหน้าที่แค่ ถ่ายทอดสิ่งที่ท่านเขียนเอาไว้ แล้วก็ตรงกับที่ผมเคยเขียนถึงจึงอยากจะบอกกับคนไทยทุกคนว่า เวลาท่านดูหนังไม่ว่าหนังเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องยาวหรือเรื่องสั้นแต่สุดท้าย ผลที่แท้จริงมันอยู่ที่ตอนจบ ข้อเขียนที่ผมเขียนมาให้ทุกท่านได้อ่าน มีสิ่งหนึ่งที่ผมต้องบอกว่า ทุกคำในข้อเขียนนี้ไม่เคยมีประเภทแบบนั่งเทียน สิ่งที่เขียนออกมาตั้งใจไว้ว่าจะถ่ายทอดความรู้ของคนรุ่นหนึ่งที่ไม่อยากให้สิ่งที่เป็นจริงเหล่านั้นสูญหาย ในฐานะผู้ที่ ประสบกับเหตุการณ์โดยตรง จึงได้นำมาถ่ายทอดให้คนรุ่นหลังฟัง คนส่วนใหญ่อาจจะเรียกว่าเพื่อให้คนรุ่นหลังได้เปิดหูเปิดตา แต่สำหรับผมคิดว่า ความรู้จากรุ่นหนึ่งสู่รุ่นหนึ่งไม่ควรสูญหาย สิ่งที่เรียนรู้ด้วยความยากลำบาก ควรจะมีโอกาสขยายต่อยอดไปเรื่อยๆ จะได้ทำให้สิ่งดีๆเหล่านั้นได้รับการพัฒนา ที่บอกเล่าประสบการณ์ที่ตัวเองประสบมาก็ไม่ได้หมายความว่าจะบอกว่าสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่ทุกคนต้องเรียนรู้เพียงอย่างเดียว แต่อยากจะบอกว่า ข้อเขียนต่างๆที่เขียนนั้นคือสิ่งที่เคยทำและทำสำเร็จมาแล้ว แต่ถ้าใครที่อ่านเรื่องที่เขียนมา แล้วนำไปพัฒนาให้ดีกว่า ผมจะยิ่งรู้สึกว่าชีวิตที่ผ่านมาไม่ได้เสียเปล่า ประวัติศาสตร์เป็นสิ่งที่บอกเหตุว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างที่ยิ่งใหญ่ แต่เมื่อมาถึงวันนี้ สิ่งเหล่านั้นสูญหายตกหล่นไปเกือบหมด ก็เพราะความคิดของคนรุ่นเก่า ที่ค่อนข้างหวงวิชา เพราะคิดว่าสิ่งที่ตัวเองเรียนรู้มาควรจะถ่ายทอดให้ไม่เกินคนนึงหรือสองคน สุดท้าย คนที่รับการถ่ายทอด ถ้าสามารถสืบทอดได้จริง เรื่องสำคัญเหล่านั้นก็จะอยู่ แต่ถ้าสืบทอดไม่ได้ ก็เท่ากับเสียไปโดยไม่เหลืออะไรไว้ ซึ่งต้องถือว่าเป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่สุด ที่ผ่านมา เรื่องบางเรื่อง ที่รู้ว่ามันถูกต้องมันใช่แน่ๆ แต่มันยังอยู่ในกระบวนการที่เราสัมผัสจับต้องได้แค่รู้สึก แต่ยืนยัน 100% ไม่ได้ผมจะไม่เขียน แต่วันนี้ได้เอาข้อเขียนของกัปตันอัษฎางค์ยมนาค ซึ่งอยู่กับการบินไทยมาทั้งชีวิต เขาเขียนมา 2-3 วันแล้วใน Facebook ผมมีหน้าที่เพียงแค่ถ่ายทอดต่อมา และมองว่าสิ่งที่กัปตันอัษฎางค์เขียนมานั้นถูกต้องทุกอย่าง ผมยืนยันได้เรื่องหนึ่งเรื่องที่การบินไทยถูกครอบงำโดยคนที่ทุกวันนี้หนีไปอยู่ประเทศอื่น แล้วก็มีคนไทยคร่ำครวญเรียกร้อง อยากให้มันกลับมา เพราะบอกว่าช่วงที่เขาอยู่ ทำให้ทุกคนมีกินแต่ไม่มีใครรู้ว่านอกจากทำเรื่องให้มีกินแล้ว บุคคลนั้น ก็ยังครอบงำผลประโยชน์ที่เป็นของประเทศนี้ไปอยู่ที่ตัวเขาคนเดียวเกือบหมด บุคคลคนนี้ไม่ได้เก่งในฐานะเป็นนักคิดหรือเป็นต้นแบบ แต่เขาเก่งในฐานะเป็นนักลอกเลียนแบบ และที่สำคัญเขาเก่งเรื่องการตลาด รู้ว่าอะไรที่จะเจาะใจผู้ที่ได้รับประโยชน์ จะทำให้ทุกคนมองเขาอย่างมีคุณค่า แล้วสุดท้ายก็กลายมาเป็นเทิดทูนเขาอย่างไม่ลืมหูลืมตา ข้อคิดของกัปตันอัษฎางค์ ที่ผมกล้านำเอามาเล่าต่อเพราะว่า ท่านโพสต์ไว้ใน Facebook โดยไม่ได้ ปิดบังชื่อแซ่ และสิ่งที่พูดมานั้นทุกอย่างมีตัวเลขเป็นจริงทั้งหมด วันแรกที่ท่านเขียนมา บอกว่าการบินไทยมันเจ๊งเพราะเรามีผู้มีอำนาจ ไปมีเอี่ยวกับสายการบินโลว์คอสที่เปิดใหม่ แล้วก็เลยมาเปลี่ยนเส้นทางบินของการบินไทย เพื่อให้โลว์คอสนั้นเกิดได้ เรื่องนี้ที่ท่านเขียนผมยืนยันความเป็นจริง 100% เพราะเรื่องนี้ผมเองก็เคยเขียนแต่ไม่ได้ระบุเจาะจงชัดเจนว่าเข้าไปมีเอี่ยวกับเขา ผมใช้คำว่าทราบมาว่ามีผู้นำของเรา แอบไปมีส่วนได้เสียกับเขา แต่เมื่อเป็นคำพูดของคนในการบินไทย มันจึงกลายเป็นว่าชัดเจนที่สุด อย่างที่ผมเคยบอกว่า จู่ๆสายการบินภายในประเทศซึ่งมีคนนั่งการบินไทยจนล้นทุกเที่ยวบิน ถูกสั่งให้ขึ้นราคาแบบชนิดเพิ่มขึ้นเกือบ 100% ในขณะเดียวกันก็ให้โลว์คอสมาเสียบในราคาที่ใกล้เคียงกับราคาเดิมของการบินไทย แล้วก็ให้ลดเที่ยวบินจากที่การบินไทยเคยบิน วันละ 8 เที่ยวลดลงเหลือ 4 เที่ยวในจังหวัดใหญ่ๆนี่เองที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้การบินไทยเจ๊ง มีอย่างที่ไหน สายการบินที่บินแล้วมีกำไร แต่ไม่บินที่สำคัญคำว่าสายการบินแห่งชาติถูกทำลายโดยคนคนเดียวที่เอาไปยกให้ชาติอื่น พฤติกรรมอย่างนี้ควรเรียกว่าขายชาติหรือไม่ โดยความเป็นจริงแล้วการบินไทยควรบินรับใช้คนไทย เพราะเป็นสายการบินแห่งชาติของคนไทยรุ่นผมทุกคนรับรู้ว่าเป็นเช่นนั้น ผมใช้เวลาทำใจอยู่กว่าสิบปี ที่ไม่ยอมขึ้นสายการบินต้นทุนต่ำบริษัทนี้เลย จนถึงระยะหลังถึงได้ยอมขึ้นบ้าง เพราะคิดว่าผ่านมาหลายปีจนเป็นคนละยุคสมัยแล้ว แต่ความรู้สึกโกรธเล็กๆก็ยังติดค้างอยู่ว่าสายการบินนี้เป็นต้นเหตุที่มาทำร้ายการบินไทยของเรา แต่ถึงวันนี้ผมเปลี่ยนความคิดใหม่แล้วผมว่า การบินไทยไม่ได้ถูก สายการบินต้นทุนต่ำ ทำลาย แต่ถูกคนขายชาติคนเดียวทำลายต่างหาก จากข้อเขียนของกัปตันอัษฎางค์วันที่สองที่ออกมาแฉว่าตอนนั้นไปซื้อเครื่องบินแอร์บัส ที่บอกว่าเป็นเครื่องบินที่ใหญ่ที่สุดในโลกนั่นแหละ เพื่อจะใช้บินข้ามทวีปไปยุโรปไปอเมริกาโดยไม่ต้องพักเครื่อง ถ้าคนที่ไม่รู้การบินไทยยุคนั้นโฆษณา ดูเหมือนเป็นความภาคภูมิใจของคนไทยมากเลย ที่เรามีเครื่องบินใหญ่ที่สุดในโลก แต่พอฟังกัปตันอัษฎางค์แฉเลยถึงบางอ้อว่า นี่เองที่เป็นต้นเหตุให้การบินไทยเจ๊งอย่างชัดเจน นอกจากสายการบินในประเทศโดนต้นทุนต่ำแย่งไปแล้ว ต่างประเทศที่ไปบินแต่ละเที่ยวก็ขาดทุนมหาศาล เพราะเครื่องบินรุ่นนี้มันกินน้ำมันแบบชนิดหาตัวจับไม่ได้เขาบอกว่าเฉพาะเส้นทางบินไปสหรัฐสองปีขาดทุนไปหกพันล้าน ที่สำคัญท่านเขียนว่า มีผู้มีอำนาจไปสั่งบอร์ดให้ซื้อเครื่องบินรุ่นนี้เพราะว่า ค่าคอมมิชชั่นของการขายเครื่องบินแต่ละค่ายไม่เหมือนกัน ถ้าเป็นของ Boeing จะได้ 3% ถ้าเป็นของแอร์บัสจะได้ 5% ฝูงบินทั้งสองฝูง ที่ซื้อมามีมูลค่าถึง สี่หมื่นห้าพันล้าน เฉพาะค่าคอมมิชชั่นได้ไปสองพันกว่าล้าน ท่านบอกว่าอยากรู้ว่าใครได้ไป ให้ไปถามบ้านจันทร์ส่องหล้า ด้วยสองเหตุผลที่ เห็นประจักษ์อยู่ตรงหน้า ทำให้วันนี้ผมต้องมาเขียนถึงการบินไทยอีกครั้ง ผมอยากจะพูดถึงสายการบินแห่งชาติ ที่ในอดีตเป็นความภาคภูมิใจสูงสุดของคนไทย ถ้าเป็นคนไทยรุ่นผมพวกคุณจะรู้สึกอย่างไร ที่เราติดอยู่ในอันดับต้นๆของโลกตลอดมา ไม่เคยต่ำกว่าอันดับห้าของโลก พูดง่ายๆสายการบินทั้งโลก มีไม่รู้กี่ร้อยสายการบิน แต่ของเราติดไม่เกินหนึ่งในห้ามาตลอด ความภาคภูมิใจนั้น ถ้าทุกคนนึกภาพไม่ออก ก็ให้นึกถึงความสำเร็จในทุกวันนี้ที่คนไทยเอาชนะไวรัสโควิกได้นั่นแหละ มันเป็นแบบเดียวกัน ในช่วงเวลานั้น เวลาที่ผมเดินขึ้นไปนั่งสายการบินไทย ผมจะมีความรู้สึกภาคภูมิใจมาก ที่เรามีสายการบินที่คนทั้งโลกยกย่อง ขณะนั้นผมคุยกับแอร์โฮสเตสแต่ละคน ผมมีความรู้สึกว่าคุยกับนางฟ้าจริงๆเพราะการบริการของเราถูกยกให้เป็นที่หนึ่งของโลก แต่เดี๋ยวนี้ความรู้สึกเหล่านั้นไม่เหลืออยู่เลย ทั้งๆที่ทุกวันนี้ผมไปไหนโดยการบินไทยผมนั่งชั้นธุรกิจตลอด เพราะคิดว่ายังไงก็อุดหนุนสายการบินของเราถึงแม้ว่าจะดูแพงหน่อย แต่เราก็มีความสุข วันนี้จึงอยากใช้ข้อเขียนนี้บอกกับทุกคนว่า สิ่งที่คนคนหนึ่ง ทำความเลวเอาไว้กับประเทศไทย แล้วมาถึงวันนี้เราต้องมานั่งถกเถียงกันว่าทำไมจะต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวอีก ยอมให้มันล้มละลาย หรือเจ๊งไปเลย แล้วค่อยตั้งใหม่ดีไหมผมก็อยากจะบอกกับทุกคนว่า ผมยังอยากเห็นสายการบินของเรานี้ กลับมาผงาด ให้ทั่วโลกรับรู้ว่า มันคือสายการบินแห่งชาติของชาติเล็กๆชาติหนึ่ง แต่มีความสำคัญระดับโลก อย่าคิดว่าเราต้องเสียเงินภาษีเพียงแค่ไม่กี่หมื่นล้าน ถ้ามันจะกู้คืนศักดิ์ศรีกลับมาได้โดยอยู่ในเงื่อนไขว่าคนในการบินไทยทั้งหมด ต้องร่วมมือร่วมใจ แล้วก็หันมายอมรับว่าเป็นส่วนหนึ่งที่ทุกคนในนั้นต้องรับผิดชอบ ช่วยกันทำงานเพื่อนำพาความยิ่งใหญ่ของเรากลับมาผงาดอีกครั้ง โดยต้องพยายามลดความเห็นแก่ตัวลงมาบ้างกับสิ่งที่เคยได้มาตลอด เพื่อร่วมเป็นร่วมตายกับสายการบินแห่งนี้ ซึ่งถ้าทำได้ เงินแค่ไม่กี่หมื่นล้าน มันไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับประเทศนี้หรอกครับ แต่เกียรติยศและศักดิ์ศรี เราประเมินค่าไม่ได้ เหมือนอย่างที่ไวรัสครั้งนี้เราต้องเอาเงิน ช่วยชาวบ้านแล้วก็ช่วยประเทศไทย เป็นเงิน มากกว่านั้นหลายสิบเท่า แต่มันก็มีนัยยะเหมือนกัน นั่นคือความยิ่งใหญ่ของชาติไทยและของคนไทย

รายงานข่าว/ธรรญธร เพ็งขุนทด